En nu de praktijk met meer dan 40 scholieren

Wij hadden de avond ervoor een fraaie powerpointpresentatie voorbereid met een handige Mamoun achter het keyboard. Na 6 uur slaap en weer een rit van 50 km konden wij beginnen: 's morgens 2 teams van het college (13-16 jaar) en 's middags 2 teams van het lyceum (16-20 jaar).
Het programma was in principe hetzelfde:
- geschiedenis van korfbal
- gemengde familiesport
- spelregels van korfbal a.d.h.v. finale 2006
- trainingen
- korfbalwedtrijd
- schietcompetitie om prijzen met finale tussen beste meisje en jongen met prijzen.

De taakverdeling was in hoofdlijnen afgesproken Ate in het Engels, Mamoun in het Marokkaans.
De trainingen in het ene vak Mamoun en Harry, in het andere vak Ate, Paula en Taib (ex-korfballer en broer van Mamoun). Rond de hoofdlijnen werd voortdurend geïmproviseerd naar gelang de kwaliteiten van de scholieren en de aanpassingen in de tijd.

Harry voelde zich een beetje vreemd, omdat wij nauwelijks reageerden op zijn jarig zijn; deste groter zijn verrassing toen hij zowel 's morgens als 's middags toegezongen werd door scholieren en alle prominenten in het Engels. Ontroering niet alleen bij hem, maar ook bij anderen, hetgeen tekenend was voor de menselijk perfecte sfeer.

Marokkanen zijn enorm gastvrij en dus was alles in de puntjes geregeld voor videopresentaties, gebruik laptop en een groot betonnen veld met de goede afmetingen van 20 bij 40 m. Het aantal prominenten was nauwelijks te tellen incl. pers, onderwijsinspecteur, sportcoördinator, zeker 4 schooldirecteuren, sportcoaches en de Marokkaanse vrienden, die ons voortdurend begeleiden en hielpen. En honderden toekijkende scholieren, die niet geselecteerd waren.
Ik heb nooit in mijn leven zoveel zeer gemeende dankwoorden gesproken, want Mamoun voelt precies aan hoe dat gewaardeerd wordt.

Ging het goed, nee het ging perfect en dan bedoel ik incl. voortdurend flexibel reagerende trainers, want de scholieren zijn prettig gedisciplineerd en enorm leergiering. Tijdens de slotwedstrijden blijkt iedereen korfbal goed te begrijpen en met temperament uit te kunnen voeren. Het samenspel tussen jongens en meisjes gaat bijna vanzelf en wij hebben echte talenten ontdekt. Vooral bij de ouderen hebben wij hen het zelf laten ontdekken door direct te gaan korfballen, zoals zij het op de video hadden gezien en dan stap voor stap verbeteringen aanbrengen. Ook voor de marokkaanse prominenten was de vooruitgang goed zichtbaar en door strak te fluiten kon ik ook het non-violence aspect goed duidelijk maken.
Uit de reacties bleek de waardering voor korfbal steeds meer toe te nemen: het is nieuw, het is gemengd, het is niet ruw maar wel snel. Alleen scoren is moeilijk, maar dus werd wel scoren erg toegejuichd.
De prijsuitreiking voor de beste scoorders werd zeer op prijs gesteld, want men is vrolijk maar eerzuchtig!!
Synergo had mooie borden laten maken met korfbal en de steden Utrecht, Eindhoven en Nador erop, die door de scholen en directeuren zeer op prijs gesteld werden. Wij mochten ook herinneringsborden ontvangen.

Dat ik nu wel snel kan internetten, komt door directeur Mustapha en zijn school in Driouch met meer dan 1.000 leerlingen en een ICT-lokaal met 16 PC's en internet. Zijn grote onderwijservaring is daar debet aan en bovendien is hij in 2007 gastheer geweest van Mamoun met de allereerste korfbaltrainingen.

Vandaar dat wij juist hem gevraagd hebben een speciaal berichtje op onze blog te schrijven. Dat is ook leuk voor alle Marokkanen, die onze weblog gaan lezen na een automatische vertaling naar het Frans (bravo Google).